اقتصاد مسکن

نمی‌دانی؟ یادبگیر؛ نمی‌توانی؟ بخواه!! - تقریر حقیقت، تقلیل مرارت

نمی‌دانی؟ یادبگیر؛ نمی‌توانی؟ بخواه!! - تقریر حقیقت، تقلیل مرارت

اقتصاد مسکن

نوشته‌های ایمان عابدی

۲ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «توسعه و انسان» ثبت شده است

مشکلات اقتصادی بسیاری در ایران کنونی وجود دارد. اشتغال به فعالیت‌های واسطه‌گری، عدم رونق تولید، واسطه‌گری و عدم تولید محوری، نگاه کوتاه‌مدت دولت‌ها، رانت، فساد و شوک‌درمانی از مهم‌ترین مشکلات هستند؛ اما راه‌حل چیست؟ در یک جمله تولید محوری اساس بقای جامعه ماست و مشکل عدم تولید محوری نیز در کوته نگری نهفته است. کوته نگری با پدیده توهم قدرت، رانت جویی و حکمرانی بد تبیین می‌شود و این مهم در کنار برنامه­ریزی ناکارآمد و وابستگی به درآمدهای نفتی موجب مشکل تولید در کشور شده است. به‌خصوص کوته نگی ری در دخل‌وخرج دولت و ایجاد تعهدات در دروان رونق درآمدهای نفتی و شانه خالی کردن از آن‌ها در دوران رکود درآمدی از سیاست‌های غلط دولت‌ها بوده است. کتاب حاضر در واقع کوششی است تا به کمک آشنایی با این مشکلات بتواند یک‌نهاد تخصصی مدنی و یک جامعه مدنی قدرتمند تشکیل دهد تا به حل مشکلات بپردازد. از جهت علمی کتاب پیرو مکتب نهادگرایی است و نگاه اصلاحی و بلندمدت‌تر دارد. کتاب شامل پانزده مقاله است که با سیری خاص به هم ارتباط دارند. دانشجویان اقتصاد و علوم انسانی که قصد آشنایی با مشکلات ساختاری و نهادی ایران دارند و راه‌حل آن‌ها را از دیدگاه نهادگرایی طلب می‌کنند مطالعه کتاب حاضر را نباید از دست بدهند.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۲ دی ۰۳ ، ۱۷:۵۹
ایمان عابدی

انتشار مطلب ذیل در مجله گاه نقد 

توسعه برای انسان یا انسان برای توسعه؟!
ایمان عابدی
آدمی در تجربه زیسته خود در طول چند سده نوعی سبک زندگی خاصی را در پیش‌گرفته که گوهر آن‌ مدرنیته بوده است. توسعه نیز نوعی سبک زندگی جدید را در داخل جریان مدرنیسم و در غالب مکاتب‌ مختلف برای انسان پدید آورده است. توسعه گاهی به عرصه فرهنگ گام نهاده و توسعه فرهنگی را می‌سازد و گاه پای در کفش سیاست کرده و توسعه سیاسی قلمداد می‌شود. توسعه اقتصادی رایج نیز ذیل مکتب نئوکلاسیک و معمولاً توسط اقتصاددانان و جامعه شناسان عرضه‌شده است یعنی در علوم اجتماعی اقتصاد و جامعه‌شناسی توسعه را تعریف کرده‌اند.
مقدمه
هرگاه از علم سخن می‌رود لاجرم از روش[1] و منظر[2] خاصی صحبت می‌شود. آنچه در این مقاله به آن می‌پردازیم انتقادهایی است به منظر و روش اقتصاد و جامعه‌شناسی به انسان که در گفتمان سازی توسعه بکار رفته است. طبعاً جهان‌بینی (منظر) عالمان اقتصادی محدودیت‌های خاص خود را دارد و به همین دلیل به برخی جنبه[3] ها کمتر و به برخی جنبه‌ها بیشتر توجه می‌کند. انتقادهایی که در ادامه به آن اشاره می‌شود ناشی از همین جهان‌بینی ناقص تک ساحتی است. آنچه در توسعه با گفتمان‌های غالب و متعارف در طول سال‌ها رواج داشته تجربه‌هایی را برجای نهاده که امروز می‌توان با نقد آن در جهت تکمیل و تغییرش گام برداشت؛ چراکه برای آدمی زیبنده نیست که به تجربه زیسته پیشینیان خود بی‌اعتنا باشد و از یا کورکورانه راه گذشتگان را طی کند.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۳ شهریور ۹۸ ، ۰۱:۰۶
ایمان عابدی