ویروس کرونا علی رغم درد و رنج هایی که به جسم و روان ما وارد میکند میتواند همچون بسیاری از درد و رنج ها برای بشر تجربه و عبرت هایی را به همراه داشته باشد. در این میان آنچه بیش از همه ذهن مرا به خود مشغول کرده همه گیر بودن این بیماری است. بسیار کم پیش آمده یک ویروس تقریبا برای همه کس و همه جا تحدید باشد. تقریبا هیچکس از شر این بیماری در امان نیست. کرونا غنی و فقیر، حاکم و محکوم، مستکبر و مستضعف، دیندار و بی دین، خداباور و خدا ناباور نمی شناسد همه در شرایط برابرند. این ویژگی بسیار شبیه استعاره کشتی بدون قایق نجات است. کشتی بدون قایق نجات سرنوشت، منافع و مضرات ساکنانش را به یکدیگر گره می زند. اگر این کشتی به مقصد برسد همه نجات یافته اند و اگر غرق شود همه غرق می شوند. هیچ یک از مسافران نمیتواند در شرایط اضطراری سوار قایق نجات شود.