الف. مقدمه عرضه به قرآن فهم قرآنه و فهم قرآن در گرو فهم حدیث چراکه بهترین مفسر اهل بیت اند.
پس مراحل :
۱. فهم حدیث
۲. فهم قرآن بر اساس احادیث
(فهم حدیث مقدم است زیرا قطعی الدلاله است و قران متاخر است زیرا ظنی الدلاله است)
۳. عرضه حدیث بر قرآن
۴. رد یا تایید حدیث
رد یا تایید حدیث بر اساس فهم قرآن براساس حدیث.
نظر الف دور دارد.
اتَّخَذُوا أَحْبَارَهُمْ وَرُهْبَانَهُمْ أَرْبَابًا مِنْ دُونِ اللَّهِ وَالْمَسِیحَ ابْنَ مَرْیَمَ وَمَا أُمِرُوا إِلَّا لِیَعْبُدُوا إِلَٰهًا وَاحِدًا ۖ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۚ سُبْحَانَهُ عَمَّا یُشْرِکُونَ
اینان دانشمندان و راهبان خود و مسیح پسر مریم را به جاى خدا به الوهیّت گرفتند، با آنکه مأمور نبودند جز اینکه خدایى یگانه را بپرستند که هیچ معبودى جز او نیست. منزه است او از آنچه [با وى] شریک مى‌گردانند.
کافی ج ۵ ص ۶۷:
با سلام و احترام خدمت شما و با تشکر مجدد از روحیه انتقاد پذیری حضرتعالی
الف. در تعریفتان از دین چرا آنرا محدود به امور هنجاری می دانید؟
حقیر به نظرم میرسه برای تعریف دین نیاز است این موارد تفکیک و جداگانه تعریف شوند:
دین ۱. دین در مقام ثبوت و حاق واقع نزد خدا
دین ۲. آنچه به پیامبر ص وحی شده
دین ۳. آنچه در قالب گزاره های وحیانی به لسان پیامبر ص جاری شده (بحث اختلافی: لفظ و معنا کدام یک از طرف خداوند ، جبرئیل و پیامبر است؟)
دین ۴. دین تاریخی (گزاره هایی که بدست ما رسیده)
دین ۵. برداشت و تفسیر از دین تاریخی
دین ۶. رفتار (گفتار و کردار) دینداران یا نمود بیرونی و تجلی دین ۵
بنده ۱ و ۲ را دین مینامم ولی نمیدانم در کدام کتگوری فلسفی قرارش دهم!
۳و ۴ و ۵ را گزاره دینی می دانم. اگر حضرتعالی ۳، ۴ یا ۵ را تعریف فرمودید بنظرم نمیتوان آنرا صرفا normative دانست!
1. یکی از دوستان
2. بنده
1. یادداشتی برون دینی در«برهان شر»
(به بهانه کرونا)
ریه های نوزادسندروم حادتنفسی مانند کوهی روی سینه کوچکش سنگینی میکندتابعدازچندروزاین زندگی سخت را ترک می‌گوید،سیل خانه ای راکه زوجی جوان باصدآرزوآراستندباخودمیبرد،کرونایی که جان ومعیشت میلیونهانفررانابودمیکند، آهویی که درآتش سوزی جنگل‌های زاگرس میسوزد،زنانیکه درجنگهای مردانه موردتعرض قرارگرفته ویابه قتل میرسندونمونه های فراوان دیگرازشرور طبیعی ومصنوعی ساخته بشر،فریادگر برهان شراست درشراشربشر.
متن استاد
بسمه تعالی
یاد اشت های «سخن گفتن ازخدا» ۱ Speaking Of God
عنوانی است که قدمت آن به قدمت تاریخ اندیشه است.
برخی قائل به الهیات اثباتی اند. برخی قائل به الهیات سلبی اند ،مانند دیونوسیوس،فلوطین،ابن میمون، کیرکگارد،بارت،نیفتریک،قاضی سعید قمی. یعنی سخن گفتن از خدا را ممنوع و یا ممتنع میدانند و برخی نیز ره میانه پیش گرفتند ،چون ابن عربی،صدرالمتألهین،علامه طباطبایی و... یعنی سخن گفتن از خدا را به نحو موجبه جزئیه میپذیرند. در این یادداشت،یکی از استدلالهای حقیر در دفاع از الهیات سلبی بیان میشود.
آیاچیزهایی قابل توصیفند که شناخته میشوند یا بالعکس یا هر دو یا هیچ کدام؟
در مطالب زیر از ترجمه آقای دشتی و شرح آقای مکارم شیرازی استفاده شده است. برخی توضیحات حقیر نیز در خلال متن و برخی در پایان هر قسمت گفته شده است.
نامه به فرماندار بصره، عثمان بن حنیف انصارى که دعوت مهمانى سرمایه دارى از مردم بصره را پذیرفته بود:
ضرورت ساده زیستى کارگزاران: پس از یاد خدا و درود اى پسر حنیف، به من گزارش دادند که مردى از سرمایه داران بصره، تو را به مهمانى خویش فرا خواند و تو به سرعت به سوى آن شتافتى خوردنى هاى رنگارنگ براى تو آوردند و کاسه هاى پر از غذا پى در پى جلوى تو نهادند. گمان نمى کردم مهمانى مردمى را بپذیرى که نیازمندانشان با ستم محروم شده و ثروتمندانشان بر سر سفره دعوت شده اند، اندیشه کن در کجایى و بر سر کدام سفره مى خورى. پس آن غذایى که حلال و حرام بودنش را نمى دانى دور بیفکن و آنچه را به پاکیزگى و حلال بودنش یقین دارى مصرف کن.
بخش مهمی از سخنان استاد کاشانی در رابطه با تقلید در عقاید را می‌توان این‌گونه بیان کرد:
شَهدِ سَفَر
عاشورا ساخته‌ی مردمی بود که در گردش چرخ زمانه، تنها جهل مرکب نصیبشان شده بود. جهل به حقیقت و جهل به تکلیف در کنار اراده‌ی مختار، منجر به شکل‌گیری جماعتی شد که در نهایت تنها درس عبرت برای دیگران شدند. هنر آن قوم بی‌وفا تنها نشان دادن مصداق نادانی بود. باشد که عبرت بگیریم.
علم، قدرت، مال و توده چهار عنصر حیات در جامعه هستند، اگر علم بر سه عنصر دیگر حاکم نشود تنها خواب سعادتمندی را برای جامعه می‌توان دید. داستانی که در زمان عزیز زهرا، امام حسین علیه‌السلام روایت شده خود گویای اوج نادانی این جماعت است. (از پیر مردی سؤال شده بود: علی کیست؟ وی گفت: پدر فاطمه، پرسیدند: فاطمه کیست؟ گفت: زوجه پیغمبر (علیه‌السلام) دختر عایشه خواهر معاویه و علی همان کسی بود که در جنگ حنین با رسول‌الله جنگ کرده است [1]).
