در مطالب زیر از ترجمه آقای دشتی و شرح آقای مکارم شیرازی استفاده شده است. برخی توضیحات حقیر نیز در خلال متن و برخی در پایان هر قسمت گفته شده است.
نامه به فرماندار بصره، عثمان بن حنیف انصارى که دعوت مهمانى سرمایه دارى از مردم بصره را پذیرفته بود:
ضرورت ساده زیستى کارگزاران: پس از یاد خدا و درود اى پسر حنیف، به من گزارش دادند که مردى از سرمایه داران بصره، تو را به مهمانى خویش فرا خواند و تو به سرعت به سوى آن شتافتى خوردنى هاى رنگارنگ براى تو آوردند و کاسه هاى پر از غذا پى در پى جلوى تو نهادند. گمان نمى کردم مهمانى مردمى را بپذیرى که نیازمندانشان با ستم محروم شده و ثروتمندانشان بر سر سفره دعوت شده اند، اندیشه کن در کجایى و بر سر کدام سفره مى خورى. پس آن غذایى که حلال و حرام بودنش را نمى دانى دور بیفکن و آنچه را به پاکیزگى و حلال بودنش یقین دارى مصرف کن.
